بـــا وفــا نــاز و جـــفـــا آمـــوخــتـی ایــن جفا را از کجا آموختی
کو وفـــاهای لطــیفت کز نــخســت در شکار جان مـــا آموختی
هر کجا زشــتی جفا کاری رسیـــد خوبیش دادی وفـــا آموختی
ایــــدل از عــالــم چــنین بیگانگــی هــم ز یــار آشــنــا آموختی
جانــت گر خـواهد صنم گویی بلی این بـلی را زان بـلا آموختی
عشق را گــفتم قرو خـــوردی مــرا ایــن مــگر از اژدها آموختی
ای دلا از غمزه اش خـسته شدی از لبـــش آخـر دوا آمــوخـتی
شکر هستی و شکایت می کنی این یکی باری خطـا آموختی
زآن شـــکر خــانــه مـگو الا شـــکر آن چــنان کــز انـبیا آموختی
عاشقا از شمس تبریزی چو ابـر
ســوختــی لیـکن صـفا آموختی
« مولانا »
بی وفا نباش
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود
قشنگ بوووووووووود
قابلی نداشت شادی جون! کاش مولانا رو نمیدادیم به ترکیه!!
mamnun ke miai
خواهش سارا خانوم!
سلام دوست عزیز مرسی از حضورتان در وبم من هم شما را با نام رگا لینک کردم
وب بسیازر زیبایی دارین
مرسی بای
نظر لطفتونه!
بای
پس اهل شعر وشاعری هم هستی....
عالی بود.....
منم آپم....زود بیا
چشم مریم جون حتما سر میزنم